Het is dag 369 sinds mijn foto samen met die van vijf anderen gepresenteerd werd als het XIIe kandidaatsbestuur van SPiN. Hoe het al eind mei kan zijn snap ik niet, maar volgens dit getal klopt het toch. In deze 369 dagen heeft de keuze voor een bestuursjaar zich al op talloze momenten bewezen. Heb je zin om te reizen? Hop dan op mijn train down Memory Lane!
Tijdens de zomer begonnen we met schrijven aan het beleid, waar we voor het eerst als team samenwerkten. De introductieweek bracht ons veel gefeest, net als het eerstejaarsweekend. Tijdens beide heb ik veel studenten leren kennen waarvan er een hoop actief lid geworden zijn of die regelmatig op onze activiteiten te vinden waren. Oktober bracht ons de ALV waar we officieel ingestemd werden en de constitutieborrel die ik niet snel zal vergeten. In November kon ik een kritische blik delen tijdens de ALV’s van SOFv en Kompanio, en had ik de tijd van mijn leven in de karaokebar tijdens de actieve leden kroegentocht. December was de maand van techno beats tijdens Insomnia en het luidkeels meezingen van kerstliedjes tijdens de Kerst cantus. Januari stond in het teken van heel veel studie inhalen, wat gepaard ging met liters koffie op de SPiN kamer. Februari nam me mee naar de prachtige stad Hamburg, met haar indrukwekkende foto expositie, talloze vintage winkels, de neonlichten op de Reeperbahn en de vreemd gevormde traptredes naar het bovenste bed die niet geheel vrijwillig de atleet in mij losmaakten. Maart liet me mijn future experiencen en gaf me een gratis cursus Crisis Management. Vanaf toen verplaatsten de activiteiten naar de wonderwereld van the interwebs. Ik had toen nog niet verwacht dat ik mee zou doen aan een alleen-maar-toch-samen online Batavierenrace, dat ik online dance workouts zou geven en dat ik rond zou hangen in de allereerste officiële online SPiN kamer.
We hebben Memory Lane gepasseerd en de trein heeft ons gebracht waar we nu zijn. (Heeft iemand een tegeltje?)
Mijn dagen zijn drastisch veranderd. Ik begin iets te krijgen dat wat wegheeft van een gezond dag-nacht ritme, het rondhangen in de SPiN kamer is verplaatst naar de woonkamer van mijn ouders en er is geen Shirley meer in de buurt (ja lieve mensen, de printer heeft een naam) die ik kan beschuldigen van iedere minimale tegenslag in mijn leven. Toch gaat er nog een hoop bestuurswerk door wat je misschien niet zou verwachten from a social distance (wink).
Momenteel ben ik bezig met het contacteren van docenten voor de literatuur van het eerste semester. Naast Nederlands, Engels, een beetje Duits (Nicht lang schnacken, Kopf in Nacken), en het beheersen van de enkele zin ‘dat ik geen Frans/Pools spreek’ in het Frans/Pools, spreek ik nu ook vloeiend ISBN. Andere gebruikelijke dingen als bestuursvergaderingen, begeleiden van de Magazine commissie (heb je hun leuke artikelen al gelezen?) of het voorbereiden van de overdracht gaan (gelukkig) gewoon door.
Alhoewel ik me kan voorstellen hoe leuk de afgelopen en aankomende maanden hadden kunnen zijn, probeer ik vast te houden aan de mooie dingen die al geweest zijn (cheesyyyy!) Het internet is niets nieuws, en die social distance gaat ons niet weerhouden van gezelligheid. Zoals ik vaker zeg: Het leven is geen ponykamp en je kunt niet altijd zes gooien. Maar, we weten allemaal als je lang genoeg blijft gooien (met dobbelstenen, niet met pony’s!) dat het wel lukt.
Zorg goed voor jezelf en maak gebruik van de break die het universum je geeft. Ik kan niet wachten jullie allemaal weer te zien.
Liefs, Rona
(coRona hahahaha geniaal die grap had ik nog niet gehoord)