Lieve lezer,
Een onwerkelijk half jaar is net voorbijgeraasd. Ik kan mij nog herinneren als de dag van gisteren dat ik solliciteerde en dat ik een paar weken later een telefoontje kreeg. Ik zat op mijn balkon te genieten van de zon, werkend aan het verslag voor mijn op1 onderzoek. Ik was al de hele dag in spanning aan het wachten en er werd dan ook niet veel nuttigs geschreven aan mijn verslag. Eindelijk kreeg ik het verlossende telefoontje. Ik was gekozen als bestuurslid! Yes. Dat was alles wat ik hoefde te weten en ik was al klaar om het van de daken te schreeuwen. Maar het telefoontje was natuurlijk nog niet klaar. Na, met enige verbazing, te horen welke functie ze voor me hadden uitgekozen kreeg ik ook te horen met wie ik dit geweldige bestuursjaar mocht gaan doen. Ik kende van de vijf er maar eentje en ook die kende ik niet zo goed. Toen bezonk het pas dat ik een heel jaar met aanvankelijk een stel vreemde moest gaan spenderen.
Na de beleids- en begrotingsdagen tijdens de zomervakantie en de leuke avonden die we toen al samen spendeerde was dit gevoel natuurlijk alweer vervaagd. Deze groep bestond niet meer uit vreemden, dit was een groep mensen die een plekje in mijn hart hebben bemachtigd. Schatten, stuk voor stuk, en ik beschouw ze nu dan ook als mijn tweede familie. Nog nooit heb ik mensen zo blij gezien als toen ik Mémé, Rona en Kirsten vertelde dat ik mijn vakken had gehaald en ik ook echt bestuur mocht worden. Ze sprongen op en gilde. De leden die er toen waren keken ons aan alsof we gek geworden waren, misschien waren we dat ook wel een beetje, maar het geluk was in ieder geval groot.
Toen mocht het avontuur toch echt beginnen. De lange dagen waren al gaande. ‘s ochtends kamerdienst, daarna vergaderen en dan door naar een activiteit, de perfecte dag. Moe zijn zit dit jaar niet in mijn vocabulaire. Met het bestuur en de leden weet je als bestuurslid iets magisch te bewerkstelligen. Vorig jaar had jij mij alleen uit bed kunnen krijgen voor 10:00 als ik een tentamen had en nu doe ik het met plezier. Het half jaar besturen dat ik tot nu toe gehad heb heeft mij op zoveel manieren verandert. Van verantwoordelijkheid durven te nemen en in een hechte groep kunnen werken tot productiever werken en toch echt deadlines kunnen halen, plannen is key.
Een bestuursjaar voor mij was niet alleen om mezelf te leren kennen maar vooral om plezier te hebben en dat is ook 100% gelukt. Het begon met het eerstejaarsweekend toen wij nog kandidaatsbestuur waren. Ik heb genoten van het enthousiasmeren van de eerstejaars en ze gewoon te leren kennen, hier heb ik een paar echt goede vrienden aan overgehouden. Daarnaast was er natuurlijk nog de cantus, denk dat ik nog nooit zoveel bier over mij heen heb gehad. We hadden daarnaast ook nog de kerstcantus later dat jaar, georganiseerd door de sociocultural (één van mijn commissies!). Het was puur genieten om alle dronken leden te zien zingen en de ingenieuze manier van straffen die mijn commissie had bedacht. In februari stond het gala ook weer op de kalender en na het proces helemaal achter de schermen gezien te hebben van de commissie (weer eentje van mij natuurlijk) was ik klaar om iedereen in prachtige jurken en pakken te zien en om te dansen tot erbij neer te vallen. Nog een perfecte avond voor in de geschiedenisboeken.
Het is raar om nu alweer opzoek te zijn naar een kandidaatsbestuur terwijl we nog het gevoel hebben een maand bezig te zijn. Het gevoel wordt ook niet makkelijker gemaakt met de veranderingen door Covid-19. De hele samenleving is natuurlijk verandert en SPiN hoort daar ook bij. Na het crisismanagen dat we eerst hebben moeten doen is het weer tijd voor leuke activiteiten en morgen beginnen we met de eerste. De eerste echte Netflix avond van SPiN! Ben benieuwd voor welke film de leden zullen stemmen en hopelijk tot morgen of bij een van de andere aankomende online activiteiten!
Veel liefs,
Gwendolyn Hermans
Secretaris 2019-2020